Dat een verandering weerstand oplevert, is een bekend gegeven. Dat veranderingen voor verwarring kunnen zorgen ook. Neem nu de klimaatverandering, een groot woord, en over de inhoud buitelen de deskundigen nog over elkaar heen. Maar hoe je het ook noemt, ik zie wel veranderingen om mij heen. En die zijn deze laatste weken voor menigeen een beetje verwarrend.

Langdurige regen in het voorjaar gaan mogelijk zorgen voor duurdere frietjes en her en der zie ik het landschap in mijn ogen mooier en diverser worden door de aanleg van waterbergingsgebieden. We pakken landelijk de versteniging aan in stedelijk gebied om onder andere onze riolen te ontzien.

En dan kijk ik buiten om me heen. Het is in tijden niet zo droog geweest. En bij de aanblik van sommige bermen begeef ik me meer in Zuid-Europa dan in ons koude kikkerlandje. Ik voel bij veel tuinliefhebbers de dillema’s. Wel sproeien, niet sproeien, wel dat nieuwe plantje in de tuin, of toch even wachten. Bij mij in de tuin moet ik eerlijk bekennen dat ‘het kaf wel van het koren wordt gescheiden.’ Tot het op niveau houden van twee kleine vijvertjes na sproei ik niet in mijn tuin. En dat wordt mij door een aantal planten niet in dank afgenomen. Als die hortensia’s zouden kunnen praten, nou berg je dan maar… Ook is die leuke houten regenton nu zo leeg en verdroogd dat ik erdoor van binnen naar buiten kan kijken. Zo’n ton in duigen belooft weinig goeds bij de volgende regenbui en ik voel dan ook de noodzaak zo’n lelijk kunststof exemplaar aan te schaffen.

De toppers
Ik zie nu ook de toppers in de tuin. Planten die het natte voorjaar hebben doorstaan en ook nu nog steeds de show stelen. Die mogen zeker blijven! Een toppertje is nu toch ook onze grasmat. Ik zie dat sommige gazons in mijn omgeving nu meer weg hebben van een ‘coupe soleil’ dan zo’n frisgroen laken. Gazons die vaak toebehoren aan fanatieke tuinders waar kosten noch moeite worden gespaard. Verticuteren, bemesten, bekalken, onkruid verwijderen, bij-zaaien, regelmatig maaien en sproeien. Ik vind het veel te veel werk. En daarbij vind ik mijn tuin inclusief gazon simpelweg te groot om te besproeien met zoet water waar we nu best een beetje zuinig op mogen zijn. We maaien ons gras niet te kort. Eigenlijk moet ik toegeven dat ik al weken niet gemaaid heb. Niet nodig. Door de droogte is de groei geremd en komt het echt niet boven mijn enkel uit.

Tip van Cindy
Oude plantenresten, afgevallen blad en maaisel verstop ik gedurende het tuinseizoen onder de beplanting. In tijden van zware regen zorgt dit organische materiaal ervoor dat de grond niet te snel dichtslaat en het regenwater een tijdje wordt vastgehouden. Nu zorgt het ervoor dat de grond niet te snel uitdroogt.

Met die paar spetters regen laatst meende ik serieus een sissend geluid te horen op de moestuin.
Als druppels op een kokende plaat. Sommige groenten liggen daar inmiddels al voorgekookt en gebakken op het aardoppervlak. Daar ben ik duidelijk nog onvoldoende ingespeeld op het veranderende klimaat.